Pizza neapolitańska przepis
Z powyższych składników, każdy będzie pasował do wypełnienia pizzy neapolitańskiej. Jednak nie trzeba, a nawet nie powinno się ich stosować wszystkich na raz. Wybieramy te, które nam najbardziej pasują. Pizza też nie lubi przeładowania składnikami, więc po wybraniu kilku powyższych też zastosujmy je z umiarem.
Czym się charakteryzuje pizza neapolitańska? Otóż są trzy rodzaje pizzy neapolitańskiej:
• MARGHERITA
• MARINARA
• BIANCA
Pizza neapolitańska – czym się różni jeden jej rodzaj od kolejnego? Ciasto na pizzę neapolitańską w każdym wypadku jest takie samo. Zasadniczą różnicą jest to, jakie składniki dobierzemy do wypełnienia pizzy. Jako podstawę składników pizzy Margherita stosuje się mozzarella fior di latte, sos z pomidorów San Marzano oraz bazylię, parmezan i oliwę. Do pizzy Marinara, której cechą charakterystyczną jest to, że nie ma na niej sera, dodaje się sos z pomidorów San Marzano oraz oregano, oliwę, bazylię a także czosnek. Blanca natomiast jest bez pomidorów, natomiast obowiązkowo wykorzystuje się mozzarella fior di latte, oliwę i parmezan.
Przygotowanie pizzy zaczynamy od wymieszania składników na ciasto. Zatem do miski wsypujemy mąkę i dodajemy drożdże i 150 ml lekko ciepłej wody stopniowo łącząc całość tak, aby woda łączyła się z mąką. Użycie ciepłej wody sprawi, że drożdże szybciej rozpoczną pracę i ciasto szybciej tym samym rośnie. Ciasto ugniatamy w ten sposób, aby brzegi zawijać do środka zatrzymując w nim jak najwięcej powietrza. Kolejno dodajemy sól i stopniowo oliwę nadal ugniatając ciasto. Gdy cała oliwa połączyła się z ciastem i jest ono gładkie i jednorodne, formujemy je w kulę, poruszone lekko z zewnątrz mąką należy umieścić z powrotem w misce, przykryć ściereczką i odstawić do wyrośnięcia. Zwykle proces ten nie zajmuje więcej niż 2 – 3 godziny. Choć wiele osób uważa, że pizza neapolitańska i jej oryginalny przepis wymaga, aby ciasto dojrzewało przez 8 godzin w lodówce, zatem prawdziwym koneserom tej potrawy radzimy się zastanowić czy zastosować się do wskazówek. Według kucharzy bowiem proces ten pozwala na rozpad glutenu, białek, skrobi i tłuszczów czyniąc danie bardziej aromatyczne i lekkostrawne.
Formowanie ciasta na blasze również ma swój rytuał. Kulę ugniata się od środka do zewnętrznych części blachy w taki sposób, aby w środku ciasto stawało się coraz cieńsze, a powietrze w nim zawarte przesuwało się do zewnętrznych krawędzi.
Zapewne niewielu z nas posiada w domu specjalny piec do pizzy neapolitańskiej, zatem po przygotowaniu ciasta gotowego do obróbki cieplnej nasza pizza neapolitańska będzie zapewne wypiekana w piekarniku. Należy go nagrzać do temperatury 250 stopni Celsjusza i piec około 7 minut obserwując proces pieczenia, który ma trwać do momentu, gdy ciasto na brzegach się lekko zarumieni. W takim stanie brzegi placka powinny być pulchne, a środek cienki i wilgotny. Zanim jednak placek włożymy do pieca wypełniamy go wybranymi składnikami według własnego uznania i w zależności od rodzaju przygotowywanego dania.
Po upieczeniu pizzy w powyższy sposób, zaraz po wyciągnięciu jej z pieca jest gotowa do spożycia. Co ciekawe oryginalną pizzę neapolitańską je się sztućcami lub rękoma odrywa kawałki składając jak kanapkę. Nie kroi się jej w dobrze nam znane trójkąty, a należy ją jeść od środka ku rantom.
Ze względu na to, że pizza neapolitańska od roku 2009 jest zatwierdzona przez Komisję Europejską jako tradycyjny wyrób o ściśle określonych cechach, nie trudno jest też określić jej kaloryczność. Pizza neapolitańska Margherita ma ok. 800 kcal, Marinara natomiast ma 500 kcal.
Dodaj komentarz
0 KOMENTARZ